Jestem czytelnikiem książek Marka Krajewskiego od początku serii o Mocku, więc od razu wiedziałem o co chodzi w serialu. Na początek muszę powiedzieć, że serial nie jest wierną adaptacją książek, i według mnie dobrze, sztuka filmowa rządzi się swoimi prawami. W mojej ocenie uniknięto dłużyzn, zbyt rozbudowanych wątków, kiedy akcja zaczyna powoli męczyć, przenosimy się ze Lwowa do Wrocławia (to chyba nie spojler, wystarczy znać najnowszą historię Polski) i znowu robi się ciekawie, spotykamy nawet wymienionego przeze mnie wcześniej Mocka (bohatera lekko zazębiającej się serii książek o przedwojennym wrocławskim policjancie) - świetny epizodzik. Wnętrza i miejskie klimaty bez zarzutu (w porównaniu z innymi produkcjami TVP czy dla TVN, Netflixa). Niestety prawie 80 lat po wojnie nie brakuje w naszym kraju ruder i odrapanych budynków.
Pochwalić trzeba próbę używania lwowskiej gwary. Brakuje, z drobnymi wyjątkami, wątków jedzeniowych - Popielski to nie tylko dandys, co jest świetnie oddane, ale i smakosz, wielbiciel trunków i pięknych kobiet, sprzedajnych też. I na koniec świetna gra aktorska, Dorociński - klasa (co prawda książkowy Popielski jest bardziej prawy, ten serialowy taki bardziej Mock, mocno nie na, ale poza granicą prawa, to już jednak kwestia scenariusza), najbardziej jednak zaskoczyły mnie na duży plus role kobiece. Obejrzałem w 3 dni. Polecam.